مسجد سنگر حکمرانی محلی و گره گشایی از مشکلات اهل محله است و امام محله از ظرفیت های مردمی و طبیعی محله برای حل مشکلات استفاده می کند.
در سال های اولیه انقلاب اسلامی در ایران نیز مساجد بخشی از کارکرد واقعی خود را باز یافتند و با محور قرار گرفتن امام و مسجد، هر محله یک پایگاه مستحکم برای حمایت از انقلاب و نظام گردید و از رسیدگی به مشکلات مستضعفان توسط امام مسجد تا اعزام سربازان به جبهه های جنگ همه در این سنگر مقدس صورت می گرفت.
شور بختانه و با گذشت زمان و شاید اقدامات دشمنان، کارکردهای حقیقی مسجد رو به تعطیلی گذاشت و علاوه بر تعطیلی بسیاری از مساجد در روستاها و شهر های کوچک، بخش زیادی از مساجد فعال نیز به نمازخانه ای تبدیل شد و روحانی مسجد نیز به عنوان یک پیشنماز ساده! و شد آن چه نباید می شد.
البته کم نبودند مساجدی که امامان پای کار داشتند و مسجد گره گشای برخی از مسائل اجتماعی مردم محله بود؛ ولی لازم بود تا مساجد به کارکرد واقعی خود بازگردند، به خصوص اینکه مدعیان رقابت با مساجد از فرهنگ سراها و سراهای محله و … نشان دادند که هنری در گره گشایی از مردم و هدایت جامعه ندارند.
امام خامنه ای فرمود: اگر مسجد، کیفیت شایسته خود را بیابد، هزینه های مادی و معنوی بسیاری از دوش جامعه و حاکمیت برداشته خواهد شد.[۱] ایشان امام جماعت را محور مسجد[۲] و رئیس و مدیر طبیعی مسجد[۳] می دانند.
خیلی روشن است که با این تعابیر مسجدی که تنها محل اقامه نماز و نهایتا برخی از مراسم های معنوی است، نمی تواند باری از دوش جامعه بردارد و امام جماعتی که خود را منحصر در محراب و منبر بداند، نمی تواند وظیفه امامت مردم را به درستی ادا کند.
مسجد، مرکز اداره امور و حکمرانی محلی است[۴] و روحانی به عنوان امام محله از ظرفیت های مردمی و طبیعی محله برای حل مشکلات استفاده می کند.
مجتبی عظیمی رادفر
پی نوشت:
[۱] پیام رهبر معظم انقلاب اسلامی به بیستمین اجلاسیه سراسری نماز۱۳۹۰/۷/۱۹٫
[۲] بیانات در دیدار با ائمه جماعت استان تهران۱۳۹۵/۵/۳۱
[۳] بیانات معظم له ۱۳۷۵/۳/۲۸
[۴] صحیفه امام، ج۱۳، ص۱۵٫
در دیگر رسانه ها ببینید:
