سخنرانی حجت الاسلام علیرضا پناهیان با موضوع “جهاد تبیین و ضرورت اصلاح برداشت های ناروا از دین”، جلسه پانزدهم، سال ۱۴۰۱
ابن ملجم شخصی بود که نمی توان ایشان را جز خوارج گذاشت، در زمان شهادت امیرالمومنین خوارج حدود دو سال و نیم قبل مشکلشان حل شده بود، اما ابن ملجم یک پدیده جدیدی بود که ظهور کرد. ابن ملجم در طوفان آزمایش های مدیریت ولایی امیرالمومنین به آن کمال نهایی خودش در پلیدی رسید. مهمتر از پلیدی افرادی مانند ابن ملجم این است که امیرالمومنین چقدر تنها ماندن و ابن ملجم نوک قله ای است که دامنه دارد.
در تعریف دین باید دین را نظام‌مند معرفی کرد، در تحلیل تاریخ هم باید تاریخ را نظام مند تحلیل کرد، اگر این کار را نکنیم به دقت لازم در شناخت و معرفت نخواهیم رسید. مسیری که پیامبر از ابتدا داشتند و درگیری هایی که در این مسیر بود بر سر قدرت در جامعه بشری بود و اینکه قدرت به چه کسی می‌رسد و چگونه کنترل می شود؟ در واقع اصل ماجرا سیاسی بود. این قدرت باید از دست ظالمان بیرون بیاید. از ابتدا مسئله همین بوده است و حالا هم همین است. اگر بنا بود خداوند و اولیای خدا قدرت را بگیرند دیگر آفرینش انسان بی معنا بود. این مسئله آن روی سکه بندگی خداست که می فرماید: عن العبدالله وجتنبوا الطاغوت. قدرت وجوه مختلفی دارد اما خود قدرت سیاسی تلقی می شود. قدرت منشأهای مختلفی دارد ولی این قدرت نباید سیطره بر انسان ها پیدا کند. دین یعنی پرستش خدا اما درگیری دین بر سر آزاد سازی انسان ها از قدرت هاست. آزادسازی که شود فطرت انسان ها شکوفا می شود و عقل انسان ها باز می شود. دین به ما می آموزد که چگونه تحت سلطه قدرت ها قرار نگیریم. امیرالمومنین در برخورد با قدرت یک اصولی داشت و این اصول برای خیلی از افراد ناخوشایند بود.
