پابه پای مردم اندیکا؛

زوج طلبه‌ عاشق خدمت رنج زندگی در روستای محروم را به جان خریدند

زوج طلبه‌ عاشق خدمت رنج زندگی در روستای محروم را به جان خریدند
مجتبی عظیمی
0
۲۸ آذر ۱۴۰۱

خانم هاشم پور بانوی شریکه الامام فعالی است که به همراه همسر طلبه خود، در روستاهای شهرستان اندیکا که یکی از محرومترین شهرستان‌های استان خوزستان محسوب می‌شود، به فعالیت تبلیغی و تلاش برای محرومیت زدایی مشغول هستند.

به گزارش مرکز رسانه بنیاد هدایت،  زندگی در مناطق محروم دشواری‌های خاص خودش را دارد؛ مناطقی که از برخی امکانات ضروری بی‌بهره هستند و گاه ساکنین خود را به امید زندگی بهتر مجبور به مهاجرت و حاشیه نشینی در اطراف شهرها می‌کنند. اما گاه انسان‌های دغدغه‌مندی برای حل مشکلات این مردم و جلوگیری از مهاجرت آنان پای کار می‌آیند و سختی زندگی در مناطق محروم را به جان می‌خرند تا کمی از مشکلات محرومان را برطرف سازند.

چنین انسان‌هایی شاید بتوانند با محرومیت‌ها در حدی کنار بیایند، اما کار از آنجایی سخت می‌شود که علاوه بر خودشان پای بچه کوچک شان هم وسط باشد، به‌ خصوص وقتی منطقه به حدی محروم مانده که حتی از وجود درمانگاه هم بی‌بهره است و برخی از اهالی آن با یک اتفاق ساده مانند عقرب زدگی فوت کرده‌ باشند.

اما زوج طلبه قصه ما نه تنها بعد از تولد فرزندشان برای ادامه زندگی خود در این مناطق دچار تردید نشدند، بلکه فرزندشان را هم همراه خود در این مسیر کرده‌اند و می‌گویند: آن چیزی که برای ما مهم است، رفع مشکلات اهالی منطقه است و به حدی این کار برایمان لذت بخش است که خودمان را کامل فراموش کرده‌ایم.

ندا هاشم پور متولد سال ۱۳۷۵، بانوی شریکه الامام فعالی که به همراه همسر طلبه خود، حجت الاسلام محمد شیرمردی در روستاهای شهرستان اندیکا که یکی از محرومترین شهرستان‌های استان خوزستان محسوب می‌شود، به فعالیت تبلیغی و تلاش برای محرومیت زدایی مشغول هستند.

آن‌ها اکنون در دو روستای نزدیک به هم به نام‌های روستای کِوِشک و آب بید فعالیت دارند و خودشان در روستای کِوِشک ساکن هستند و در مسجد حضرت ابوالفضل و حسینیه بنت الهدی این روستا فعالیت دارند.

خانم هاشم پور خود نیز طلبه است و حدود ۱۰ سال است که در این منطقه کم برخوردار فعالیت می‌کند و از سال ۹۷ که پیوند ازدواج او و همسرش شکل گرفته، فعالیت در کنار همسرش، پیشبرد کارها را هم برایش آسان‌تر و هم لذت‌بخش‌تر کرده است.

شناسایی خانواده‌های نیازمند روستاهای اندیکا و تهیه بسته‌های معیشتی، گوشت گرم، لوازم التحریر و کیف برای خانواده‌های بی‌بضاعت از جمله اقدامات آن‌ها در این منطقه می‌باشد.

آن‌ها با پیگیری‌های مجدانه خود مشکل شغلی تعدادی از جوانان روستا را نیز برطرف کرده‌اند و توانسته‌اند آن‌ها را در نهادهای مختلفی مشغول به کار کنند.

سهیم شدن در امر ازدواج جوانان بی‌بضاعت، با تأمین جهیزیه آن‌ها از دیگر فعالیت‌های این زوج دغدغه‌مند می‌باشد.

خانم هاشم پور برای حل مشکل ناباروری تعدادی از بانوان نیز پیگیری‌هایی انجام داده و با معرفی آن‌ها به مراکز طب سنتی با پرداخت هزینه خیلی کم توانسته مشکلات آنان را در این زمینه برطرف نماید و رؤیای مادر شدن را برای این بانوان تعبیر کند.

این زوج فعال همچنین برای پیشگیری از آسیب اجتماعی طلاق، تلاش می‌کنند و برای حل اختلافات میان دو زوج پیگیری‌هایی را انجام دادند و موفق شدند زندگی آنان را از فروپاشی نجات دهند و حالا یکی از این زوج‌ها به تازگی صاحب فرزند جدیدی شده‌ و کانون این خانواده‌ها همچون گذشته دوباره گرم شده است.

روستاهای منطقه تبلیغی این زوج دغدغه‌مند به حدی محروم هستند که حتی از وجود یک درمانگاه بی‌بهره‌ اند و به گفته خانم هاشم پور تاکنون چند تن از اهالی این روستا به دلیل عقرب زدگی و نبودن مراکز درمانی در نزدیکی منطقه فوت کرده‌اند.

این بانوی تلاشگر به اتفاق همسرش حدود ۵۰ خانواده نیازمند روستا را شناسایی کرده و به صورت ماهانه برای آنان سبدهای غذایی تهیه می‌کند، تا مشکلات معیشتی آنان را تاحدی برطرف سازد.

آن‌ها همچنین برخی از اهالی روستا که به دامداری مشغول هستند، اما برای فروش محصولات‌شان مشکل داشتند را در امر فروش تولیدات‌شان یاری کرده‌اند تا کمکی به اقتصاد این خانواده‌ها کرده باشند.

امکانات محدود اینجا شاید کمی کار را برای این زوج سخت کرده باشد، اما شیرینی انجام کار خیر در این مناطق با تمام وجود حس کرده و دشواری‌های آن را از یادشان برده است، تا جایی‌که خانم هاشم پور می‌گوید: هیچ لذتی برایمان بالاتر از لذت زمانی نیست که ذوق و لبخند کودکان خانواده‌های نیازمند این منطقه در زمان اهدای بسته‌های غذایی یا لوازم التحریر و اسباب بازی و… می‌بینیم؛ چشیدن طعم شیرین خدمت‌رسانی به اهالی این منطقه محروم موجب شده که کلا خودمان را از یاد ببریم و فقط حل مشکل مردم و نشاندن لبخند بر لبان آن‌ها برایمان اهمیت داشته باشد.

یکی از اقدامات ارزشمند و قابل تحسین آنان، ساخت حمام برای دختر یتیمی بود که در کنار پدر بزرگ و مادربزرگ خود زندگی می‌کرد؛ خانم هاشم پور خوشحالی آن روز آن دختر را هرگز فراموش نکرده است.

این زوج پرتلاش دارای یک فرزند دو سال و نیمه هستند که او را همراه خود در این مسیر ارزشمند کرده‌اند و تولد او هیچ تأثیری بر کمتر کردن حجم فعالیت‌های آنان نداشته، بلکه تنها تفاوتی که از زمان حضور او در خانواده رخ داده این است که یک نفر سومی نیز در پیشبرد امور و انجام کارهای خیر حضور دارد.

خانم هاشم پور و همسرش از مدارس روستاها نیز غافل نبوده‌اند و به فعالیت در مدارس نیز می‌پردازند و علاوه بر تلاش برای تقویت روحیه معنوی در بچه‌ها، دانش آموزان بی‌بضاعت را نیز به لحاظ مادی و معیشتی حمایت می‌کنند.

منابع فعالیت‌های آنان با کمک‌های مردمی و بدون حمایت ارگان و نهادهای دولتی مهیا می‌شود و برای جذب این اعتبارات سعی در شناسایی چندین خیر نیز داشته‌اند؛ ضمن اینکه بخشی از اعتبارات نیز از طریق اقوام و فامیل آنان فراهم می‌شود که این بانو در این باره توضیح می‌دهد: از آنجایی‌که اقوام و آشنایان ما متوجه فعالیت‌های ما در این منطقه و نیازمندی‌های این روستاها شده‌اند، آن‌ها نیز ما را در این مسیر یاری می‌کنند و کمک‌های خود را جهت انجام امور مختلف در این منطقه به حساب ما واریز می‌نمایند.

با وجود اقدامات مختلفی که این زوج در جهت محرومیت زدایی از منطقه انجام داده‌اند، اما هنوز به این اقدامات خود قانع و راضی نشده‌اند و در حال راه اندازی یک مؤسسه خیریه هستند که مراحل نهایی تأسیس آن در حال انجام است تا خدمات خود را به‌ وسیله این مؤسسه گسترش دهند.

برگزاری کلاس‌های قرآن و احکام و جلسات جهاد تبیین برای آگاه سازی خانواده‌ها در مسائل مختلف جامعه از دیگر اقدامات خانم هاشم پور می‌باشد.

این بانو در جلسات و دورهمی‌هایی که با بانوان دارد، به ترغیب آنان به فرزندآوری نیز می‌پردازد و می‌گوید: به لطف خدا اهالی این منطقه برای فرزندآوری راغب هستند و اکثر خانواده‌ها ۵ـ۶ فرزند دارند و همچنان میل به داشتن فرزندان بیشتر دارند.

او با توجه به تعداد بالای فرزندان روستا سعی کرده جلسات تربیتی با حضور کارشناسان زبده شهر برای خانواده‌ها برگزار کند که از این جلسات هم از سوی خانوارهای روستا، استقبال بسیار خوبی به عمل آمده است.

این زوج طلبه فعال البته تلاش‌هایی برای اشتغالزایی بانوان با آموزش حرفه خیاطی به آنان نیز داشته‌اند، اما به‌دلیل عدم وجود بودجه‌های لازم، این اقدام آنان به سرانجام نرسیده است، با این وجود آن‌ها همچنان امیدوارند با راه اندازی مؤسسه خیریه روستا بتوانند این هدف خود را پیش ببرند و بوسیله آن برای بانوان روستا نیز اشتغال ایجاد نمایند.

در دیگر رسانه ها ببینید:

خبرگزاری حوزه

وب سایت مهرواره بانور

نظر خود را ثبت کنید

لینک کپی شد!