پشتیبان سومین مهرواره بانور در استان خراسان جنوبی به روایت یکی از خاطرات شیرین خود از روزهای آغازین این مهرواره پرداخت.
به گزارش خبرنگار روابط عمومی بنیاد هدایت، تازه سومین مهرواره بانور شروع شده بود که در یکی از شهرستانهای خراسان جنوبی، جلسهای با حضور بانوان فعال فرهنگی آن منطقه برگزار شد، خانم ملیحه فیضی یکی از پشتیبانهای این مهرواره تصمیم گرفت که با حضور در جمع آنها از فرصت استفاده کرده و در حاشیه مراسم مهرواره را معرفی و ترویج کند.
برنامه تمام شد، همه رفتند و خانم فیضی نیز داشت مهیا رفتن میشد که دم در دید خانمی از تاکسی پیاده شد و به سمت مسجد آمد؛ پرسید: که جلسه شروع شده؟ خانم فیضی پاسخ داد: که دیر تشریف آوردید و جلسه تمام شده. از شنیدن این خبر ناراحت شد و این ناراحتی گویای دلسوزی و جدیت او در کار فرهنگی بود.
دیگر در مسجد را هم بسته بودند؛ خانم فیضی از فرصت استفاده کرد و پرسید: خانم شما با مهرواره بانور آشنا هستید؟ گفت نه؛ پس از توضیحات اولیه از او خواست که از تلفن همراهش را بیاورد تا درباره نحوه ثبت نام او را راهنمایی کند.
چیزی که دید برخلاف تصور اولیهاش بود، خانمی با آن کمالات، روحیه و تعامل اجتماعی بالا، نمیتوانست از گوشی خودش استفاده کند؛ گفت که بچهها این گوشی رو برام خریدن، بلد نیستم باهاش کار کنم، خودتون زحمتش رو بکشید.
خانم فیضی میگوید: بعد از ثبت نام در مهرواه به او گفتم که از الان به بعد تازه کار شروع میشه و شما باید در اینستاگرام، بله یا تلگرام فعالیت کنید، با این وضعیت که شما نمیتونید کاری انجام بدید! گفت اتفاقا دختران من خیلی با سواد و در فضای مجازی هم فعال هستند اما متأسفانه چندان اهل فعالیت فرهنگی و اجتماعی در بیرون از منزل نیستند و ترجیح میدن بیشتر در فضای مجازی فعالیت کنن.
خلاصه اینکه یه تیم کوچیک و چابک خانوادهای شکل گرفت و این مادر و دخترانش به جمع خانواده بزرگ بانور پیوستند.