عضو ستاد بانور استان کرمان با تبیین تجربه میدانی خود در زمینه راه‌اندازی پایگاه قرآنی در مسجد، گفت: اگر بتوانیم در این زمینه الگوی موفقی از یک مسجد به دست آوریم، می‌توانیم به سایر مساجد نیز ارائه دهیم و تجارب یکدیگر را در این مسیر به اشتراک بگذاریم.
به گزارش خبرنگار روابط عمومی بنیاد هدایت، بخش اول جلسه دهم رویداد «مسجد جامعه پرداز» به موضوع «مسجد؛ پایگاه قرآنی» اختصاص داشت که از سوی خانم حسینخانی معاون آموزشی پایگاه قرآنی مسجد امام سجاد(ع) کرمان و عضو ستاد بانور استان کرمان ارائه شد. حجت الاسلام سیدناصر میرمحمدیان دبیر علمی و حجت الاسلام حسین سلیمانی رئیس هیأت مدیره خانواده عقیق و فعال قرآنی نیز به عنوان استاد این نشست حضور داشتند.
در سال‌های اخیر، تلاش‌ها برای نزدیک‌تر کردن مفاهیم دینی و قرآن به جامعه، به ویژه در مناطق محلی، به یک ضرورت تبدیل شده است. در این راستا، خانم حسینخانی، به عنوان یک عضو فعال در ستاد بانور استان کرمان، با عملی کردن رؤیای دیرینه‌اش، گامی مؤثر در راستای ترویج فرهنگ قرآن و اسلامی در محله‌های خود برداشت.
خانم حسینخانی با اشاره به گذشته خود، بیان کرد: سال‌ها قبل، من یک فرد معمولی بودم که تعهد و دل‌مشغولی به آموزش قرآن در محله‌ام داشتم. رؤیای من نزدیک‌تر کردن آموزش قرآن به مردم بود، زیرا اعتقاد داشتم که یادگیری قرآن باید برای همه افراد جامعه قابل دسترس باشد، به ویژه جوانان و نوجوانان.
او با همراهی گروهی از دوستان خود شروع به تأسیس یک مؤسسه قرآنی کرد و این امر از جمله تصمیمات مهم و تأثیرگذار در زندگی وی و بقیه اعضای گروه بود. اما چالش‌های بسیاری بر سر راه‌شان قرار داشت؛ از جست‌وجوی مکان مناسب برای تأسیس مؤسسه گرفته تا تأمین هزینه‌ها برای تجهیزات لازم. خانم حسینخانی می‌گوید: تأمین هزینه برای مکان و تجهیزات نظیر میز، صندلی، تخته وایت‌برد و سیستم صوتی تبدیل به یک چالش بزرگ شد. اما با تمام سختی‌ها، ما توانستیم مکان مناسبی پیدا کنیم و مؤسسه‌مان را تجهیز کنیم.
با افتتاح مؤسسه، خانم حسینخانی و همکارانش وقت زیادی را در تلاش برای جذب قرآن‌آموزان صرف کرد. اما نتایج آن‌طور که انتظار می‌رفت، پیش نرفت. او یادآوری می‌کند: با وجود صرف وقت و هزینه، جذب مخاطب طبق آنچه برنامه‌ریزی کرده بودیم، با چالش‌هایی مواجه بود. ما فقط تعداد کمی قرآن‌آموز جذب کردیم اما امیدوار بودیم که با گذشت زمان، این تعداد افزایش یابد.
یک روز، اول ماه مبارک رمضان، خانم حسینخانی سخنان رهبر معظم انقلاب را از تلویزیون گوش داد و این سخنان تأثیر عمیقی بر او گذاشت. ایشان در سخنانی بر لزوم تبدیل مساجد به پایگاه‌های قرآنی تأکید کردند. وی به یادآوری این لحظه می‌گوید: زمانی که سخنان حضرت آقا را شنیدم، متوجه شدم که ما باید به جای تأسیس مؤسسه‌ای جدا، به مساجد توجه کنیم. من به خودم تلنگر زدم که چرا باید جوانان را از مسجد دور کنیم؟ در واقع ما با فعالیت‌های مؤسسه، جوانان را به دور از مساجد برده بودیم.
بعد از این تلنگر، خانم حسینخانی تصمیم گرفتند که اقدامات جدیدی را انجام دهند. او به امام محله مراجعه کرد و ایده جدی خود را مطرح کرد. امام محله با ایده‌اش موافقت کرد و این آغاز راهی جدید برای خانم حسینخانی بود. اما این مسیر هم بدون چالش نبود. خانم حسینخانی به مخالفت‌های برخی افراد در مسجد اشاره می‌کند: زمانی که تصمیم به برگزاری کلاس‌های قرآن در مسجد گرفتیم، با برخی مخالفت‌ها و انتقادات روبه‌رو شدیم. برخی می‌گفتند که فضای مسجد برای چنین فعالیت‌هایی مناسب نیست یا این که نیاز به تعمیر و نظافت دارد.
با این حال، خانم حسینخانی تسلیم نشد و به همراهی زنان محله توجه کرد. او افزود: با صحبت و تشویق خانم‌ها و بیان این نکته که هر کسی که دلش برای مسجد می‌سوزد، نمی‌تواند از قرآن دور باشد، توانستیم حمایت آنها را جلب کنیم. این حمایت باعث شد که کمک‌های مختلفی از طرف آنها به سمت مسجد سرازیر شود.
تلاش خانم حسینخانی و همکاری‌های جمعی، به تدریج به نتایج مثبتی انجامید. او تأکید می‌کند: کمک‌های کوچک و بزرگی از سوی خانم‌های محله به سمت مسجد روانه شد، از رنگ‌آمیزی دیوارها تا تأمین هزینه تعمیرات. خوشبختانه، با همکاری همه، ما توانستیم فضای مسجد را برای برگزاری کلاس‌های قرآن آماده کنیم.
بعد از راه‌اندازی کلاس‌ها، خانم حسینخانی به برگزاری محفل‌های تلاوت قرآن نیز پرداختند، که باعث افزایش حضور جوانان و نوجوانان در مسجد شد. او توضیح می‌دهد: ما از قاری‌های استانی دعوت کردیم و همچنین مساجد دیگر را به این محافل دعوت کردیم. شور و حال جدیدی در مسجد ایجاد شد و مشاهده کردیم که جمعیت زیادی به خصوص بچه‌ها و جوانان برای آموزش قرآن به مسجد می‌آیند. این فعالیت‌ها نه تنها باعث افزایش آگاهی در مورد قرآن شد بلکه باعث تقویت ارتباط بین اعضای جامعه نیز شد.
از آن به بعد، خانم حسینخانی متوجه شد که نیاز به تقسیم‌بندی فعالیت‌ها برای به حداکثر رساندن بهره‌وری وجود دارد. او می‌گوید: ما شبستان‌های مسجد را به بخش‌های مختلف تقسیم‌بندی کردیم؛ برخی برای روان‌خوانی و برخی دیگر برای تفسیر قرآن. این اقدام به ما کمک کرد تا بتوانیم به صورت مؤثرتری به نیازهای قرآن‌آموزان پاسخ دهیم.
یکی از جنبه‌های جذاب این فعالیت‌ها این بود که مادران شرکت‌کننده در کلاس‌ها به راحتی می‌توانستند بچه‌های خود را در مسجد بگذارند و برای‌شان نگران رفت و آمد نباشند. خانم حسینخانی تصریح می‌کند: مادران مطمئن بودند که بچه‌های‌شان در یک محیط امن و دینی قرار دارند و از این بابت احساس راحتی می‌کردند. این موضوع به اعضای خانواده‌ها کمک کرد تا بیشتر در فعالیت‌ها مشارکت کنند.
از سوی دیگر، خانم حسینخانی همچنین برنامه‌هایی برای مادران تنظیم کردند و به آنها آموزش‌های مربوط به قرآن، تربیت فرزند و سبک زندگی اسلامی ارائه دادند. وی درباره این برنامه‌ها می‌گوید: با برگزاری کلاس‌های مستقل برای مادران، توانستیم آنها را نیز در فرآیند یادگیری مشارکت دهیم و اطمینان حاصل کنیم که تربیت نسل آینده در دستان آنها قرار دارد.
خانم حسینخانی در پایان تأکید کردند که اهمیت کارهای کوچک و مؤثر را نمی‌توان نادیده گرفت. او می‌گوید: نباید فراموش کنیم که گاهی اوقات کارهای بزرگ و پیچیده لازم نیست. فقط کافی‌است که ما یک قدم کوچک برداریم. مساجد محله ما همگی به صورت آماده در دسترس هستند و تنها نیاز به یک اراده مشترک داریم.
او همچنین به مقایسه بین مؤسسه و مسجد اشاره کرد و گفت: در مؤسسه، ما با نیت خیر شروع کردیم، اما رفته رفته به دلیل اقتضائات اقتصادی، ممکن است روی به سمت درآمدزایی برویم که این می‌تواند آسیب‌زا باشد. در حالی که در مسجد ما این مشکلات را نداریم. با استفاده از ظرفیت‌های مردمی، می‌توانیم آموزش‌های قرآنی را به صورتی پایدار ادامه دهیم.
خانم حسینخانی ضمن تقدیر از همکاران و حمایت‌کنندگان محلی، به اهمیت تبادل تجربیات بین مساجد نیز اشاره کرده و گفت: اگر ما بتوانیم الگوی موفقی از یک مسجد به دست آوریم، می‌توانیم به سایر مساجد نیز ارائه دهیم و تجارب یکدیگر را در این مسیر به اشتراک بگذاریم.
او در خاتمه از همه خواست که با روحیه مشارکت و همیاری، به مساجد خود توجه کنند و در صورت نبود کلاس‌های قرآن، خودشان پیشقدم شوند و اقدامات لازم را انجام دهند. خانم حسینخانی به عنوان یک عضو پرتلاش ستاد بانور استان کرمان، همواره بر این باور است که اگر قرآن و مسجد در کنار هم قرار گیرند، تأثیرات عظیمی بر جامعه خواهند گذاشت و می‌توانند نوری برای افزایش آگاهی، عشق و محبت در بین مردم باشند.
