نظام امداد و خیریه
| مواجهه انسان با مستضعفان و نیازمندان |
- نیاز به ترویج گفتمان عدالت در سطح محله[۱]
- نیاز به حمایت اجتماعی پس از درمان مبتلایان به مواد مخدر و خانوادههایشان در زمینه اشتغال، اوقات فراغت، خدمات مشاوره و پزشکی و سایر نیازمندیها [۲]
- نیاز به حمایت موثر از بیکاران برای افزایش توانمندیهای آنان در جهت دسترسی به اشتغال پایدار[۳]
- نیاز به شناسایی و کاهش نرخ بیکاری محله [۴]
- نیاز به تامین امنیت غذایی و بهره مندی آحاد مردم محله از سبد غذایی سالم، مطلوب و کافی[۵]
- نیاز به تامین و بهرهمندی عادلانه آحاد مردم محله از فرآوردههای بهداشتی ایمن[۶]
- نیاز به ارائه خدمات مراقبتی و حمایتی از جانبازان و معلولان محله با هدف ارتقای سلامت و توانمندی آنان[۷]
- نیاز به پوشش بیمه پایه درمان برای نیازمندان محله [۸]
- نیاز به ایجاد شرایط لازم برای تامین سلامت و نگهداری سالمندان محله در خانوادههایشان[۹]
- نیاز به توانمندسازی و خوداتکایی اقشار و گروههای محروم در برنامههای رفاهی و تامین اجتماعی[۱۰]
- نیاز به پیشگیری و کنترل ناهنجاریهای عمومی ناشی از حاشیهنشینی[۱۱]
- توانمندسازی خانوادههای نیازمند محله برای کاهش دغدغههای آینده آنها درباره اشتغال، ازدواج و مسکن[۱۲]
- نیاز به حمایت اقتصادی و فرهنگی از خانوادههای باسرپرستی زنان[۱۳]
- نیاز به توسعه و تداوم اردوهای جهادی به روستاها و مناطق حاشیه شهر[۱۴]
- نیاز به مطالبه هدفمندسازی یارانهها[۱۵]
- نیاز به گسترش فرهنگ نذر و اطعام در مناسبات مذهبی[۱۶]
- نیاز به مسابقه کمک مومنانه به افراد آسیب دیده از کرونا[۱۷]
- نیاز کمک به نیازمندان و فقرای اقلیتهای دینی و مذهبی در محله[۱۸]
- نیاز به مبارزه با روحیه مصرفه گرایی و تجمل در محله[۱۹]
- نیاز به شناسایی خانوادههای محروم و نیازمند محله[۲۰]
- نیاز به تشکیل صندوقهای خانوادگی به منظور مصرف فقرای خانواده و محله[۲۱]
- نیاز به ترویج روحیه مسئولیت پذیری نسبت فقرا و محرومان در سطح محله[۲۲]
- نیاز به شناسایی و حمایت از یتیمان محله[۲۳]
- نیاز به راهاندازی صندوق قرضالحسنه مسجد محله[۲۴]
- نیاز به فعالسازی گروههای مردمی در جستجو، امداد های اولیه، نصب چادر، ساخت سرپناه، حفظ امنیت روانی، کمکهای جنسی و غذایی به آسیب دیدگان سوانح طبیعی[۲۵]
[۱] بیانات امام خامنهای در اجتماع مردم اسفراین، ۱۳۹۱٫۰۷٫۲۲: ما اگر بخواهیم پیشرفت کنیم، در درجهی اول، یکی از شاخصهای مهم، عدالت است. ادعای بنده این است که ما در این زمینه پیشرفت کردهایم؛ البته نه به قدری که میخواهیم. اگر خودمان را با وضع قبل از انقلاب مقایسه کنیم، پیشرفت کردهایم؛ اگر خودمان را با بسیاری از کشورهای دیگر که با نظامهای گوناگون زندگی میکنند، مقایسه کنیم، بله پیشرفت کردهایم؛ اما اگر خودمان را مقایسه کنیم با آنچه که اسلام به ما گفته است و از ما خواسته است، نه، ما هنوز خیلی فاصله داریم و باید تلاش کنیم. این تلاش به عهدهی کیست؟ این تلاش به عهدهی مسئولان و مردم – با هم – است.
[۲] سیاستهای کلی مبارزه با مواد مخدر، بند ۷: اتخاذ تدابیر لازم برای زمینه سازی حمایتهای اجتماعی پس از درمان مبتلایان به مواد مخدر و انواع روانگردان در زمینه اشتغال، اوقات فراغت، ارائه خدمات مشاوره و پزشکی و حمایتهای حقوقی و اجتماعی برای افراد بازتوانی شده و خانوادههای آنها و نیز فراهم نمودن امکانات خدمات در مانی و نیازهای حمایتی افراد مذکور.
[۳] سیاستهای کلی اشتغال، بند ۱۱: برقراری حمایتهای مؤثر از بیکاران برای افزایش توانمندیهای آنان در جهت دسترسی آنها به اشتغال پایدار.
[۴] سیاستهای کلی اشتغال، بند ۱۲: توجه ویژه به کاهش نرخ بیکاری استانهای بالاتر از متوسط کشور.
[۵] سیاستهای کلی «سلامت»، بند ۶: تأمین امنیت غذایی و بهرهمندی عادلانه آحاد مردم از سبد غذایی سالم، مطلوب و کافی، آب و هوای پاک، امکانات ورزشی همگانی و فرآوردههای بهداشتی ایمن همراه با رعایت استانداردهای ملی و معیارهای منطقهای و جهانی.
[۶] سیاستهای کلی «سلامت»، بند ۶: تأمین امنیت غذایی و بهرهمندی عادلانه آحاد مردم از سبد غذایی سالم، مطلوب و کافی، آب و هوای پاک، امکانات ورزشی همگانی و فرآوردههای بهداشتی ایمن همراه با رعایت استانداردهای ملی و معیارهای منطقهای و جهانی.
[۷] سیاستهای کلی «سلامت»، بند۸: افزایش و بهبود کیفیت و ایمنی خدمات و مراقبتهای جامع و یکپارچه سلامت با محوریت عدالت و تأکید بر پاسخگویی، اطلاع رسانی شفاف، اثربخشی، کارآیی و بهرهوری در قالب شبکه بهداشتی و درمانی منطبق برنظام سطح بندی و ارجاع از طریق:
۸٫۳_تدوین برنامه جامع مراقبتی، حمایتی برای جانبازان و جامعه معلولان کشور با هدف ارتقاء سلامت و توانمندسازی آنان.
[۸] سیاستهای کلی «سلامت»، بند ۹: توسعه کمی و کیفی بیمههای بهداشتی و درمانی با هدف:
۹٫۱_همگانی ساختن بیمه پایه درمان.
۹٫۲_پوشش کامل نیازهای پایه درمان توسط بیمهها برای آحاد جامعه و کاهش سهم مردم از هزینه های درمان تا آنجا که بیمار جز رنج بیماری، دغدغه و رنج دیگری نداشته باشد.
۹٫۳_ارائه خدمات فراتر از بیمه پایه توسط بیمه تکمیلی در چارچوب دستورالعملهای قانونی و شفاف به گونهای که کیفیت ارائه خدمات پایه درمانی همواره از مطلوبیت لازم برخوردار باشد.
۹٫۴_تعیین بسته خدمات جامع بهداشتی و درمانی در سطح بیمههای پایه و تکمیلی توسط وزارت بهداشت و درمان و خرید آنها توسط نظام بیمهای و نظارت مؤثر تولیت بر اجرای دقیق بستهها با حذف اقدامات زاید و هزینههای غیرضروری در چرخه معاینه، تشخیص بیماری تا درمان.
۹٫۵_تقویت بازار رقابتی برای ارائه خدمات بیمه درمانی.
۹٫۶_تدوین تعرفه خدمات و مراقبتهای سلامت مبتنی بر شواهد و بر اساس ارزش افزوده با حق فنی واقعی یکسان برای بخش دولتی و غیردولتی.
۹٫۷_اصلاح نظام پرداخت مبتنی بر کیفیت عملکرد، افزایش کارآیی، ایجاد درآمد عادلانه و ترغیب انگیزههای مثبت ارائه کنندگان خدمات و توجه خاص به فعالیتهای ارتقاء سلامت و پیشگیری در مناطق محروم.
[۹] سیاستهای کلی «جمعیت»، بند ۷: فرهنگ سازی برای احترام و تکریم سالمندان و ایجاد شرایط لازم برای تأمین سلامت و نگهداری آنان در خانواده و پیشبینی ساز و کار لازم برای بهرهمندی از تجارب و توانمندیهای سالمندان در عرصههای مناسب.
[۱۰] سیاستهای کلی برنامه ششم توسعه، بند ۴۱: توانمندسازی و خوداتکائی اقشار و گروههای محروم در برنامههای مربوط به رفاه و تأمین اجتماعی.
[۱۱] سیاستهای کلی برنامه ششم توسعه، بند ۴۹: سامانبخشی مناطق حاشیهنشین و پیشگیری و کنترل ناهنجاریهای عمومی ناشی از آن.
[۱۲] سیاستهای کلی «خانواده»، بند ۹: ارتقاء معیشت و اقتصاد خانوادهها با توانمندسازی آنان برای کاهش دغدغههای آینده آنها درباره اشتغال، ازدواج و مسکن.
[۱۳] سیاستهای کلی «خانواده»، بند ۱۴: حمایت حقوقی، اقتصادی و فرهنگی از خانوادههای با سرپرستی زنان و تشویق و تسهیل ازدواج آنان.
[۱۴] بیانات امام خامنهای در دیدار جمعى از دانشجویان، ۱۳۹۵٫۰۴٫۱۲: اردوهای جهادی را توسعه بدهید، تداوم بدهید. من خوشحال شدم که این جوان آمد اینجا و از اردوی جهادی صحبت کرد و شرح داد. بله، همین حرفهایی که ایشان گفت، همه مورد تأیید من است؛ این اردوهای جهادی، هم تمرین است، هم خدمت است، هم خودسازی است، هم آشنایی با فضای جامعه است؛ خیلی چیز با ارزشی است. روزبهروز اینها را بتوانید توسعه بدهید؛ جهاد هم هست، واقعاً جهاد است؛ کار است، جهاد است، تلاش است، خدمت به محرومین است.
بیانات امام خامنهای در دیدار دانشجویان، ۱۳۹۵٫۰۵٫۱۶: یک نکتهی دیگری که در بیانات بود، مسئلهی توجه به روستاها و دیدن واقعیت و نگاه اقتصادىِ عدالتمحور بود. من به نکتهای توجه کردم، که این برای همهی ما درسآموز است؛ هم برای شما، هم برای من. این جوان محترمی که آمدند راجع به مسئلهی نگاه اقتصادىِ عدالتمحور مطالبی را گفتند، معرفیای که کردند، ایشان جزو مجموعهی اردوهای جهادی هستند. خب، قضیه روشن شد. وقتی کسی جزو اردوهای جهادی است، به مناطق محروم سرکشی میکند، واقعیتها را به چشم میبیند، طبعاً تفکر پیگیری اقتصاد عدالتمحور در او اینجور زنده میشود؛ این برای همهی ما درس است. باید با قشرهای مختلف جامعه مرتبط شد تا مسائل آنها را لمس کرد؛ این در تصمیمگیری ما، در نگاه ما به مسائل گوناگون کشور اثر میگذارد.
[۱۵] بیانات امام خامنهای در دیدار زائران و مجاوران بارگاه حضرت علیبنموسی الرضا، ۱۳۸۸٫۰۱٫۰۱: نمونهی دیگر[از تجربه نخبگان و مسئولان کشور]، همین مسئلهی هدفمند کردن یارانههاست، که این ناشی از تجربهی بلندمدت نخبگان کشور است که در طول این سالها به این نقطه رسیدهاند که یارانههائی که از کیسهی بیتالمال – یعنی از جیب عموم مردم – بیرون میرود و به عموم تعلق میگیرد، بیشتر متوجه به قشرهائی بشود که نیاز آنها بیشتر است؛ یعنی قشرهای محروم و طبقات متوسط به پائین جامعه، از بیتالمال و از کیسهی عمومی ملت بیشتر برخوردار شوند تا طبقات بسیار مرفه و کسانی که در حقیقت احتیاجی هم به این یارانهها ندارند. رسیدن به این حقیقت و تصمیم و عزم راسخ بر اجرای آن، ناشی از تجربهی طولانیمدتی است که در طول این سالها متراکم شده است و به مرحلهی عمل درآمده است.
[۱۶] بیانات امام خامنهای در سخنرانی تلویزیونی به مناسبت عید قربان، ۱۳۹۹٫۰۵٫۱۰: حتّی این اطعامهای محرّم را هم که در آن ایّام بعضی از هیئات، بعضی از مردم که تواناییهایی دارند و نذری و اطعام و مانند اینها درست میکنند، میشود به این شکل کمک مؤمنانه به خانوادهها و به شکل کاملاً پاکیزه و دور از مشکل سرایت [بیماری] و مانند این حرفها انجام داد. انقلابیگریِ به معنای واقعی کلمه اینها است؛ یعنی اینها جزو مسائل قطعی انقلابیگری است. انقلابیگری با زبان نیست، با عمل است؛ عمل جلوتر از زبان بایستی انسان را راه ببرد؛ و واقعاً کسانی که در این زمینهها فعّالیّت میکنند، کار انقلابی انجام میدهند و این [کارها] انقلابیگری است.
[۱۷] بیانات امام خامنهای در سخنرانی تلویزیونی به مناسبت عید قربان، ۱۳۹۹٫۰۵٫۱۰: یک مسئله هم مسئلهی کمک مؤمنانه است. عدّهای از مردم در این حوادث [مربوط به کرونا] بِجِد آسیب دیدند؛ البتّه برای اغلب مردم از لحاظ کسب و کار و درآمد و زندگی و مانند اینها مشکلاتی پیدا شد لکن همه دچار آسیبهای جدّی نشدند؛ امّا یک عدّهای واقعاً دچار آسیبهای جدّی شدند و مشکلات فراوانی برایشان پیش آمد. این را باید جبران کرد؛ چه کسی جبران کند؟ مردم.
نمیشود همهی بار را بر دوش دولت گذاشت؛ البتّه مسئولین دولتی و شبهدولتی وظایفی دارند که باید انجام بدهند و انجام هم میدهند. ما مطّلعیم که دارند کار میکنند لکن اینها کافی نیست و بایستی عموم مردم همچنان که در آن جریان اوّلِ کمک مؤمنانه در آستانهی ماه رمضان وارد شدند و به معنای واقعی کلمه کمک کردند، باز هم همین [کار] انجام بگیرد. این «تسابق الی الخیرات» است. ما در قرآن چند جا داریم که «یُسارِعُونَ فِی الْخَیْرات»؛(سوره مبارکه آل عمران آیه ۱۱۴) یا «یُسارِعُونَ فِی الْخَیْراتِ وَ أُولئِکَ مِنَ الصَّالِحینَ».(سوره مبارکه آل عمران آیه ۱۱۴) یک جا [دارد] «أُولئِکَ یُسارِعُونَ فِی الْخَیْراتِ وَ هُمْ لَها سابِقُونَ»؛(سوره مبارکه المؤمنون آیه ۶۱) چند جا [دارد] «فَاستَبِقُوا الخَیرات»،(سوره مبارکه البقره آیه ۱۴۸) یعنی مسابقه گذاشتن که قرآن به معنای واقعی کلمه به ما میگوید در کار خیر و کمکهای مؤمنانه مسابقه بگذارید؛ یعنی سعی کنید شما جلوتر از دیگران حرکت کنید و [پیش] بروید. و این کار به نظر من مهم است؛ حتّی این اطعامهای محرّم را هم که در آن ایّام بعضی از هیئات، بعضی از مردم که تواناییهایی دارند و نذری و اطعام و مانند اینها درست میکنند، میشود به این شکل کمک مؤمنانه به خانوادهها و به شکل کاملاً پاکیزه و دور از مشکل سرایت [بیماری] و مانند این حرفها انجام داد. انقلابیگریِ به معنای واقعی کلمه اینها است؛ یعنی اینها جزو مسائل قطعی انقلابیگری است. انقلابیگری با زبان نیست، با عمل است؛ عمل جلوتر از زبان بایستی انسان را راه ببرد؛ و واقعاً کسانی که در این زمینهها فعّالیّت میکنند، کار انقلابی انجام میدهند و این [کارها] انقلابیگری است. البتّه بعضی هم ممکن است که آمادگی نداشته باشند؛ یعنی این جور نیست که همه بتوانند کارهای برجستهای در این زمینه انجام بدهند، لکن وقتی که میبینند یک کسانی در آن صفوف مقدّم با پیشتازی و علاقه و شوق حرکت میکنند، اینها هم به شوق میآیند و بالاخره در بین صفوف یک جایی برای خودشان پیدا میکنند و آنها هم وارد این میدان میشوند.
[۱۸] بیانات امام خامنهای در دیدار دستاندرکاران کنگره مرحوم آیتالله حاج شیخ غلامرضا یزدی (فقیه خراسانی) ۱۳۹۶٫۰۵٫۳۰: این نکتهای که ایشان[آقای ناصری] ذکر کردند در مورد رسیدگی به فقرای زردشتی و کلیمی یزد، خیلی نکتهی مهمّی است؛ خیلی چیز مهمّی است؛ یک روحانیِ باتقوایِ مقدّسی مثل مرحوم حاج شیخ غلامرضا، برود نان و آرد و غذا بگذارد درِ خانهی مثلاً فرض کنید که یهودی بهخاطر اینکه او فقیر است؛ اینها خیلی مهم است. امروز در دنیا این چیزها وجود ندارد، یعنی در دنیای مادّی این حرفها مهجور است، این را اسلام به پیروان خودش تعلیم میدهد؛ هرکسی هم که با اسلام بیشتر مأنوس است، اینجور حرکتی را بیشتر انجام میدهد؛ اینها را بدانند، بفهمند. این آدم یهودی است و به خدا و پیغمبر و قرآن و دین ما هیچ اعتقادی ندارد امّا صِرف اینکه فقیر است و احتیاج به کمک دارد و انسان است -همان «وَ اِمّا شَبیهٌ لَکَ فِی الخَلق»( نامه ۵۳ نهج البلاغه) که امیرالمؤمنین (علیهالسّلام) میفرمایند- موجب میشود که ایشان برود این خدمات را انجام بدهد؛ اینها امروز خیلی باارزش است، درس است؛ اینها باید تدوین بشود، باید حفظ بشود و انشاءالله برای نسلِ روبهرشدِ ما درس باشد.
[۱۹] بیانات امام خامنهای در خطبههای نماز عید فطر، ۱۳۸۱٫۰۹٫۱۵: یکى از عواملى که نمىگذارد دست کسانى که توانایى کمک دارند، به یارى فقرا دراز شود، روحیهى مصرفگرایى و تجمل در جامعه است.
[۲۰] بیانات امام خامنهای در خطبههای نماز عید فطر، ۱۳۸۱٫۰۹٫۱۵: جوانان اجتماعات خانوادگی تشکیل دهند و کمکهای افراد خانواده را جمع کنند و در درجه اوّل به مصرف فقرا و نادارهای همان خانواده و فامیل برسانند و اگر نیازی نبود، به فقرای دیگر رسیدگی کنند.
امروز در جامعه ما فقر وجود دارد. وظیفه ما به عنوان نظام اسلامی، ریشهکن کردن فقر در جامعه است. نباید در جامعه محرومیت باشد. این تکلیف ماست به عنوان دولت، به عنوان نظام اسلامی، به عنوان آحاد مردم. «کلّکم راع و کلّکم مسؤول عن رعیته(۱)»؛ این وظیفه همه است. هر کدام به نحوی تجمّل و اسراف و زیادهروی را کم کنیم. این درس ماه رمضان است. این کار، همّت و گذشت و بصیرت و آگاهی میخواهد. از خدای متعال کمک بخواهیم.
خانوادههای بسیاری هستند که نه از روی تنپروری و تن به کار ندادن، بلکه به معنای واقعی کلمه محروم و مستمندند. باید اینها را شناسایی و پیدا کنید – کار مشکلی هم نیست – و به اینها کمک نمایید.
[۲۱] بیانات امام خامنهای در خطبههای نماز عید فطر، ۱۳۸۱٫۰۹٫۱۵: جوانان اجتماعات خانوادگی تشکیل دهند و کمکهای افراد خانواده را جمع کنند و در درجه اوّل به مصرف فقرا و نادارهای همان خانواده و فامیل برسانند و اگر نیازی نبود، به فقرای دیگر رسیدگی کنند.
امروز در جامعه ما فقر وجود دارد. وظیفه ما به عنوان نظام اسلامی، ریشهکن کردن فقر در جامعه است. نباید در جامعه محرومیت باشد. این تکلیف ماست به عنوان دولت، به عنوان نظام اسلامی، به عنوان آحاد مردم. «کلّکم راع و کلّکم مسؤول عن رعیته(۱)»؛ این وظیفه همه است. هر کدام به نحوی تجمّل و اسراف و زیادهروی را کم کنیم. این درس ماه رمضان است. این کار، همّت و گذشت و بصیرت و آگاهی میخواهد. از خدای متعال کمک بخواهیم.
خانوادههای بسیاری هستند که نه از روی تنپروری و تن به کار ندادن، بلکه به معنای واقعی کلمه محروم و مستمندند. باید اینها را شناسایی و پیدا کنید – کار مشکلی هم نیست – و به اینها کمک نمایید.
[۲۲] بیانات امام خامنهای در خطبههای نماز عید فطر، ۱۳۸۱٫۰۹٫۱۵: از نشانههاى تکذیب دین این است که انسان در مقابل فقر فقیران و محرومان بىتفاوت باشد و احساس مسئولیت نکند.
[۲۳] بیانات امام خامنهای در خطبههای نماز عید فطر، ۱۳۸۱٫۰۹٫۱۵: به برکت ماه رمضان، برای مسلمان فرصتی پیش میآید که باید از آن در جهت تقویت حیات معنوی و نشاط مادّىِ خود استفاده کند. یکی از درسهای بزرگ ماه رمضان که در خلال دعا و روزه و تلاوت قرآن در این ماه باید آن را فرا بگیریم و استفاده کنیم، این است که با چشیدن گرسنگی و تشنگی، به فکر گرسنگان و محرومان و فقرا بیفتیم. در دعای روزهای ماه رمضان میگوییم: «الّلهم اغن کلّ فقیر. الّلهم اشبع کلّ جائع. الّلهم اکس کلّ عریان(۱)». این دعا فقط برای خواندن نیست؛ برای این است که همه خود را برای مبارزه با فقر و مجاهدت در راه ستردن غبار محرومیت از چهره محرومان و مستضعفان موظّف بدانند. این مبارزه، یک وظیفه همگانی است. در آیات قرآن میخوانیم: «أرایت الّذی یکذّب بالدّین.(سوره مبارکه الماعون آیه ۱) فذلک الّذی یدعّ الیتیم(سوره مبارکه الماعون آیه ۲). و لایحضّ علی طعام المسکین(سوره مبارکه الماعون آیه ۳)».
[۲۴] بیانات امام خامنهای در دیدار اقشار مختلف مردم، ۱۳۶۸٫۰۷٫۱۲: صندوقهای قرضالحسنه، یکی از نهادهای اسلامی اصیل هستند و من لازم میدانم روی این نکته تکیه کنم. قبلاً هم در سال گذشته به مناسبتی در جمعی، دربارهی صندوقهای قرضالحسنه صحبت کردم و الان هم لازم است این نکته را بگویم که صندوق قرضالحسنه، یک عمل اسلامی و یک حسنه است و اگر کسی به انجام این کار اقدام کند و نیت خیر داشته باشد، در صورتی که سودجویی نخواهد بکند و از روشهای غلط استفاده نکند (که شنیدم در گوشه و کنار، بعضی از صندوقها این کارها را میکنند و صندوقهای قرضالحسنه را بدنام میکنند)، یکی از حسنات و انفاقهای بزرگی است که کسی انجام میدهد. این کار را دنبال کنید. قبل از پیروزی انقلاب، کسانی که تفکرات چپ و التقاطی داشتند، از اینکه کسی به فقرا و مستمندان کمک و احسان کند، ناراحت و ناراضی بودند. به ما میگفتند: چرا وقتی که زمستان میشود، میآیند به شما ذغال میدهند که به فقرا بدهید و شما هم قبول میکنید و به آنها میدهید؟! آن وقت در مشهد معمول بود که آدمهای اهل خیر میآمدند و حوالههای ذغال را به امثال ما میدادند و ما هم به فقرا میدادیم که بروند بگیرند و استفاده کنند. میگفتند: چرا این کار را میکنید؟! بگذارید اینها سرما بخورند تا در سایهی سرما خوردن، از دستگاه عصبانی بشوند و انقلاب جلو بیفتد! یک تحلیل ابلهانهی غلط و متکی به تفکرات مادّی، و درست دور از واقعیات و حقایق اسلامی. آنها با احسان و همین کارهای قرضالحسنه و امثال اینها هم مخالف بودند. همان وقت در روزهای اختناق، بعضی از همین برادرانی که امروز هم میبینم بحمداللَّه در کارهای این صندوقها هستند، در ابتدا چند صندوق و بعد بیشتر تشکیل دادند و این کار در آن وقت، چه کمکهایی میکرد. ما که در جریان بودیم، میفهمیدیم که این پولها به چه کسانی قرضالحسنه داده میشد و چه گرههایی را باز میکرد.
[۲۵] بیانات امام خامنهای در جلسه پایانی بازدید از مناطق زلزلهزده آذربایجان شرقی، ۱۳۹۱٫۰۵٫۲۶: من خودم شخصاً تجربهی امداد در زلزله و سیل را دارم؛ در سالهای خیلی قدیم، پیش از انقلاب هم در ویرانیهای زلزله حضور داشتم؛ رفتیم آنجا، گروه امداد تشکیل دادیم. خب، آن وقت که کارهای دولتی نبود؛ شیر و خورشیدِ آن روز صفر بود. در زلزلهی فردوس، که این شهر بزرگ تقریباً با خاک یکسان شده بود، در طول دو ماه، دو بار شیر و خورشید به مردم کمک جنسی و غذائی کرد؛ حالا چادر و پتو و اینها که هیچ، آن که خیلی خیلی کم و غیر قابل ذکر بود! من همان وقت منبر رفتم و سخنرانی کردم و از مردم پرسیدم که شیر و خورشید به شماها چه داده. به نظرم گفتند در طول این دو ماه، صد گرم شکر دادند! به همین تناسب، اجناس مختصری داده بودند، نه اجناس لازم زندگی. خب، ما آنجا رفتیم، دیدیم، کار کردیم. موقعی که من در ایرانشهر تبعید بودم، آنجا سیل آمد؛ تقریباً نود درصد شهر از بین رفت، اغلب خانهها خوابید، نخلستانها خراب شد. ما آنجا باز مدتی با همان تبعیدیهائی که بودند، امداد میکردیم. بنابراین با مشکلات این کار آشنا هستم. کاری که این دفعه در آذربایجان انجام گرفته، بینظیر است؛ هم از لحاظ جستجو، و هم از لحاظ امدادهای اولیه و نصب چادر. برای آسیبدیدگان، چادر یکی از وسائل درجهی اول است. وقتی چادر بود، آن آسیبدیده که خانهاش خراب شده، احساس میکند یک سرپناهی دارد؛ خود این در حفظ امنیت روانی خیلی مؤثر است. خب، الحمدللّه دیدیم چادرهای خیلی زیادی نصب شده و اسکان موقت داده شدهاند.