آیت الله باقری کیا ضمن بیان فضائل امیرالمؤمنین(ع) گفت: ما نسبت به اهل بیت دو وظیفه محوری داریم؛ جایگاه ائمه را بشناسیم و حق آن ها را بدانیم.
به گزارش خبرنگار مرکز رسانه بنیاد هدایت، آیت الله غلامرضا باقری کیا در ویژه برنامه تلویزیونی چشمه که به مناسبت ماه مبارک رمضان از شبکه افق پخش می‌شود با عرض تسلیت شهادت امیرالمومنین(ع) به ذکر فضائل حضرت پرداخت و گفت: در لیالی قدر هستیم و افضل اعمال شب قدر کسب معرفت و علم است و در معرفت امام علی(ع) در رأس باب معرفه الائمه قرار دارد.
وی ادامه داد: در زیارات جامعه کبیره می گوییم «فَبِحَقِّهِمُ الَّذِی أَوْجَبْتَ لَهُمْ عَلَیْکَ أَسْأَلُکَ أَنْ تُدْخِلَنِی فِی جُمْلَهِ الْعَارِفِینَ بِهِمْ وَ بِحَقِّهِمْ» و از خدا می خواهیم که در مورد این ها ۲ چیز به ما عنایت کند، اول اینکه جایگاه ائمه را بشناسیم و دوم اینکه حق شان را بدانیم و ما نسبت به اهل بیت(ع) این دو وظیفه محوری را داریم.
آیت الله باقری کیا به ذکر مقامات ائمه پرداخت و گفت: در معرفت ائمه همانطور که خودشان از مقامات خود گفته اند و از جمع بندی روایات به دست می آید این را می فهمیم که ایشان دارای دو مقام ظاهری و باطنی اند؛ امامت، اولوالامر بودن ، واجب الاطاعه و معصوم بودن از مقامات ظاهری اند و یک مقامات پشت پرده دارند و آن اینکه اینها نور اند و برای اینکه رحمتاً للعالمین باشند به شکل بشر تنزل پیدا کرده اند، همانطور که قرآن نور است.
وی در تبیین این آیه قرآن که پیامبر(ص) را دارای جنبه بشری می داند، ابراز داشت: اینکه قرآن کریم می فرماید: إِنَّمَا أَنَا بَشَرٌ مِثْلُکُمْ ایشان در مرحله تنزل بشری مثل ما هستند و لکن در واقع نور هستند.
آیت الله باقری کیا ادامه داد: برای همه سؤال است که اولین پدیده عالم چه بوده است؟ عقل از پاسخ به این سؤال عاجز است و باید پاسخ آن را از وحی جستجو کرد که با مراجعه به روایات نور الانوار و روایات لولائیه به این نتیجه می رسیم که اولین حقیقتی که خداوند متعال در عالم خلق نموده است، انوار محمد و آل محمد و در واقع خلقت نوری آن هاست.
وی محبت امیرالمومنین(ع) را یکی از مصادیق فطرت در همه انسان ها دانست و گفت: انسان دارای حالات، صفات و ذاتیات است و ذاتیات نیز شامل طبیعت، غریزه، فطرت و طینت است و یکی از مصادیق فطرت پاک محبت امیرالمومنین(ع) است.
آیت الله باقری کیا در ادامه به بررسی برخی از القاب شاخص حضرت امیرالمومنین(ع) پرداخت و گفت: وجود مقدس امیرالمومنین یک لقب هایی دارند که که شاخصه های های ایشان است یکی لقب امیرالمومنین است؛ در کتاب امالی شیخ طوسی آمده که پیامبر فرمود: «لَمَّا أُسْرِیَ بِی إِلَى السَّمَاءِ کُنْتُ مِنْ رَبِّی کَقَابِ قَوْسَیْنِ أَوْ أَدْنى فَأَوْحَى إِلَیَّ رَبِّی مَا أَوْحَى ثُمَّ قَالَ یَا مُحَمَّدُ اقْرَأْ عَلِیِّ بْنِ أَبِی طَالِبٍ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ السَّلَامَ فَمَا سَمَّیْتُ بِهَذَا أَحَداً قَبْلَهُ وَ لَا أُسَمِّی بِهَذَا أَحَداً بَعْدَهُ؛ آن زمان که مرا شبانه به آسمان بردند، فاصله‌ام با پروردگار به اندازه‌ی طول دو انتهای کمان یا کمتر بود. پس پروردگارم چیزهایی را به من وحی کرد. سپس فرمود: ای محمّد، به علی بن ابی طالب، امیرالمؤمنین، سلام مرا برسان که پیش از او هیچ کس را به این نام ننامیده‌ام و پس از او نیز این عنوان را به کسی نخواهم داد.
