حضرت فاطمه(سلام الله علیها) از همان زمانی که وجودش در دنیا شکل گرفت، زندگی را برای خانواده خود لذت بخش و غم را از آنان دور ساخت و تا پایان عمر در همه نقشهایی که داشت به خوبی ظاهر شد؛ او هم دختر و همسر شایسته و هم مادر نمونهای برای فرزندان خود بود؛ ضمن اینکه این بانو هرگز در طول حیات خود از انجام فعالیتهای اجتماعی موثر نیز غافل نشد.
ایشان از همان ابتدا بهترین یار و یاور برای والدین خود بودند و هنگامی که حضرت خدیجه(سلام الله علیها) با رسول خدا ازدواج کرد، زنان مکه از وی کناره گیری کردند، حضرت خدیجه غمگین شد اما وقتی فاطمه را باردار شد، این جنین در شکم با خدیجه سخن میگفت و خدیجه را دلداری میداد.
رابطه عاطفی حضرت فاطمه(سلام الله علیها) با پیامبر نیز به گواهی گزارشهای تاریخی نظیر نداشته است؛ حضرت فاطمه(سلام الله علیها) با پیامبر(صلی الله علیه وآله) در دوران پرماجرای مدینه و غزوههای آن زمان همراهی داشتند و در جنگ احد که بسیاری از مسلمانان شهادت رسیدند، او خون را از صورت پدر شست و زخمهای او را بست.
ایشان در واپسین روزها و ساعات عمر پیامبر(صلی الله علیه وآله) نیز از جمله همراهان آن حضرت(صلی الله علیه وآله) بودند و در هنگام رحلت پیامبر(صلی الله علیه وآله) بسیار اندوهگین بودند و تنها خبری که او را خشنود ساخت، این بود که نخستین کسی است که پس از پیامبر(صلی الله علیه وآله) به او خواهد پیوست.
او در زمینه همسرداری نیز خوش درخشید و در این حیطه بهترین الگو برای زنان مسلمان محسوب میشود؛ این بانوی بزرگ اسلام در سال دوم هجرت به ازدواج حضرت علی(ع) درآمد و با آن همه فضیلتی که داشت همسری نیکو و مطیع برای حضرت علی(ع) بود، تاجاییکه در روایتی وارد شده که هنگامی که علی(علیه السلام) به فاطمه(سلام الله علیها) مینگریست، غم و اندوهش برطرف میشد.
این بانو رسیدگی به فرزندان خود را نیز همواره در اولویت قرار میداد و بخشی از عبادت را در ایفای نقش ارزشمند مادری میدید و در طول زندگی مشغلههای عبادی و اجتماعی هرگز ایشان را از ایفای این وظیفه باز نداشت.
حضرت فاطمه زهرا (سلام الله علیها) فرزندان خود را همیشه برای یادگیری آماده میکرد؛ به فرزندش حسن(علیه السلام) میفرمود: «به مسجد برو، آنچه را از پیامبر شنیدی فراگیر و نزد من بیا و برای من بازگو کن».
ایشان در توجه به کودکان خود عدالت را نیز برقرار میکرد و هرگز تبعیضی میان آنان قائل نمیشد. روشهای تربیتی مناسب این بانو بود که موجب شد فرزندانى در دامن او پرورش یابند که هدایت کننده راه بشر شدند.
آن حضرت مبانى اخلاقى، تربیتى و انسانى فرزندان خود را به حد اعلی رسانید که تنها یکی از ثمرههاى چنین تربیتى در حماسه عاشورا تجلى کرد.
ایشان نه تنها برای فرزندان خود بلکه بهترین و دلسوزترین مادر برای امت اسلامی است، و دلسوزی ایشان به حدی بود که حضرت، همچون رسول خدا برای گمراهی مردم میگریستند.
حضرت زهرا(سلام الله علیها) نه تنها بهترین همسر برای حضرت علی(علیه السلام) و مهربانترین مادر برای فرزندان بزرگوار خود بودند، بلکه بهترین حمایت کننده و پشتیبان برای انجام نقشهای رهبری حضرت علی(علیه السلام) در جامعه بودند و در این خصوص مسئولیت سنگینی را بر عهده داشتند.
او به شیوههای مختلف براى دفاع از امامت امام بر حق زمان خویش، سعى و کوشش کرد و با بیان خطبه هاى غرّا و روشنگرانه عظمت و فضیلت مقام امامت و شخص امام على(علیه السلام) را آشکار میساخت.
ایشان برای اثبات حق، مناظرات متعددی داشتند و در مسیر ولایت، در لحظههایی که حضرت امیرالمؤمنین(علیه السلام) نمیتوانست از خودش دفاع کند، قهرمانانه به میدان آمدند و از حضرت علی دفاع کردند؛ به همین دلیل است که این بانو بارزترین مصداق و بزرگترین الگوی جهاد تبیین محسوب میشوند. ایشان با وجود فرزندان خود، مسائل اجتماعی را هرگز رها نکردند و بعد از امیرالمؤمنین نفر اول جامعه در مسائل اجتماعی بودند.
شخصیت کامل این بانو نقطه عطفی در زندگی زنان مسلمان است و سالروز ولادت ایشان بهترین زمان برای شناخت و ارج نهادن به مقام و جایگاه والای زنان و بویژه مادران است؛ زنان مسلمانی که علاوه بر انجام وظایف مادری خود و پرداختن به مسائلی همچون همسرداری و خانه داری، اجتماع را نیز از حضور موثر خود بهرهمند میسازند و بدون شک درس گرفتن از زندگی نورانی حضرت زهرا(سلام الله علیها) میتواند ضامن سعادت و خوشبختی تمامی بانوان عالم باشد.
نویسنده؛ رقیه سادات حسینی
