حجت الاسلام حیدری در ابتدای حضورش در روستای ده وسطی، با نصب چراغهای روشنایی در سرتاسر روستا، چراغی از امید را دل اهالی روستا روشن کرد. او از زمره کسانی است که بذر امید و مهربانی در دل مستمندان میکارند و مرهم دلهای دردمند محرومین میشوند؛ از تبار آنانی که از آسفالت کردن جادههای خاکی و کمک به تردد آسانتر مردم تا ساخت آجر به آجر سر پناه برای خانوادههای نیازمند و جمع کردن آنان بر سر یک سفره جزو دغدغههای مهم زندگیشان است.
به گزارش خبرنگار مرکز رسانه بنیاد هدایت، حجت الاسلام محمد حیدری امام روستای ده وسطی شهرستان میناب استان هرمزگان ساکن است و در مسجد ولیعصر(عح) این روستا مشغول به فعالیت است. او به محض ورود به این روستا اقدامات خود برای بهبود شرایط زندگی اهالی روستا را در دستور کار قرار داد و تمام تلاش و همت خود را برای حل این مشکلات به کار گرفت.
یکی از مشکلات اساسی موجود در روستا مشکل روشنایی معابر آن بود که در اطراف مسجد روشنایی وجود نداشت و شبها تاریک بود و به همین دلیل مردم برای حضور در نماز جماعت استقبال نمیکردند.
این امام روستا در این راستا با دهیاری و هیئت امنا جلسهای را برگزار و مشکل روشنایی روستا را حل کرد؛ این اتفاق همزمان با روزهای نخستین حضور حجت الاسلام حیدری در روستا رقم خورد.
در آن روزهای نخست مردم این منطقه از مشکلات بسیاری رنج میبردند و حتی کوچههای روستا هنوز خاکی بودند و هنگام بارندگی گل میشد و عبور و مرور برای مردم دشوار میشد؛ در حقیقت آسفالت شدن این کوچهها جزو رؤیاهای اهالی روستا بود؛ رؤیایی که خیلی زود به دستان این امام محله دلسوز و با پیگیریهای مجدانه او به حقیقت تبدیل شد.
خدمترسانی به مردم ریشه در دل و جان این امام محله دارد، او پیش از حضور در این روستا در روستای شهوار قدیم ساکن بود و فعالیت میکرد که خدمات شایانی را به اهالی آن منطقه نیز ارائه داده است.
یکی از اقداماتی که برای اهالی روستای شهوار قدیم از حاج آقا حیدری به یادگار مانده کمک به اشتغال بسیاری از لنجداران آن منطقه بود. او در این راستا میگوید: اهالی روستا برای حل مشکل اشتغال خودشان به من مراجعه میکردند؛ افرادی که لنج خریده بودند، اما مجوز صید نداشتند و شیلات نیز با آنان همکاری نمیکرد که از استانداری و شیلات پیگیر قضیه شدیم و با اینکار حدود ۳۰ نفر مشغول به کار شدند.
تأمین مسکن و ایجاد سرپناه برای نیازمندان از دیگر اقدامات حاج آقا حیدری برای اهالی روستای شهوار قدیم بوده است. با همکاری شورا و دهیاری و پیگیری مکرر از یک گروه جهادی و به کمک سپاه، حدود ۳۰ خانه در این روستا برای نیازمندانی که در فقر مطلق به سر میبردند، ایجاد کرد.