به گزارش خبرنگار روابط عمومی بنیاد هدایت، حجت الاسلام امین شهرکی ساکن استان سیستان و بلوچستان، شهرستان دهک، بخش خرمک، روستای حسن آباد است. او به عنوان امام محله ۶ سال است که در مسجد حضرت ابوالفضل(ع) فعالیت دارد.
در ماه مبارک رمضان فعالیت قرآنی این مسجد به صورت جزء خوانی و تفسیر و ترجمه آیات است. در تابستان هم معمولا کلاس تفسیر، ترجمه و مفاهیم قرآن و حفظ جزء ۳۰ قرآن را برای نوجوانان برگزار می‌شود.
در طول سال، هفته ایی ۲ ساعت بحث روخوانی قرآن را دارند و برای بچه های سنین ابتدایی کلاس روخوانی و روان‌خوانی قرآن را دارند و برای بچه های حدود ۱۴ ساله کلاس روان‌خوانی قرآن و برای کودکان نیز کلاس تجوید و مفاهیم قرآن را دایر می‌شود و حدود ۱۰ تا ۲۰ نفر در این کلاس‌ها شرکت می‌کنند.
همسر حجت الاسلام شهرکی مربی طرح امین است و با بچه ها در مسجد کار می‌کند؛ از معلم بچه ها خواسته شده که نمره قرآنی آن‌ها را به او بسپارند و برای تشویق بچه ها به نماز خواندن، کلاس‌ها را در مسجد برگزار می‌کنند. ساعت برگزاری کلاس ها را به نماز متصل می‌کنند تا بچه ها با مسجد بیشتر انس بگیرند.
از آنجا که شیر جزو تولیدات غالب این روستا است؛ برنامه افطاری ساده را در پیش گرفتند و برای افطاری معمولا شیر، خرما و پنیر سرو می‌شود. افراد دیگر هم در حد توان‌شان همین شیر تولیدی خودشان را که می‌فروشند و هزینه آن را خرج افطاری می‌کنند و یا به صورت شیر گرم یا شیر کاکائو در سفره افطار قرار می‌گیرد.
ضرورت ورود روحانیت در عرصه‌های تربیت، اشتغال، سلامت و کارهای مختلف فرهنگی
حجت الاسلام شهرکی می‌گوید: روحانی، مختص یک کار فرهنگی نیست و باید در زمینه های تربیت، اشتغال، سلامت و عرصه‌های مختلف فرهنگی سر رشته داشته باشند. یک روحانی باید ظرفیت شناسی و مسئله شناسی کند و کار را با خود مردم پیش ببرد، اولویت بندی کند و بر اساس آن اولویت ها، مسائل را حل کند. مسائلی که عمومیت داشته باشد و با استفاده از ظرفیت های روستا قابل حل باشد. اگر روحانی خودش را منحصر در یک مسئولیت بداند آن‌چنان موفق نیست؛ او باید نبض روستا دستش باشد، مسئله های روستا را بشناسد، باید امام و هادی و رهبر باشد، باید گروه مردمی داشته باشد و به نظر مردم احترام بگذارد. اگر فقط بخواهد نماز جماعت بخواند و کاری به جهات دیگر روستا نداشته باشد، پیشرفتی حاصل نمی‌شود؛ او باید در دل مردم باشد.
تحول اقتصادی در روستایی فقیر
این روستا، روستای فقیری است و جوان ها معمولا بیکار بودند، کاری که این امام محله کرد این بود که جوان ها را پای کار آوردند. این روستا استخر و چاه هایی را برای پرورش یونجه داشت که از این استخرها استفاده بهینه دیگری کردند و با پیگیری از اداره شیلات، ماهی کپور داخل این استخرها پرورش دادند. ابتدا با چند ماهی شروع کردند و وقتی دیدند شرایط خوب است کار را پیشرفت دادند. این کار با کمک بنیاد علوی، شیلات و کمیته امداد عملی شد.
اکنون در این روستا علاوه بر شیلات خاکی حدود ۶ شیلات صنعتی نیز وجود دارد و مهندس هایی از سرتاسر کشور با جوان های روستا قرارداد می‌بنندد تا این طرح را داخل روستاهای دیگر هم اجرا کنند. طی این ۴ سال گذشته، این روستا به هدف شیلات و گردشگری تبدیل شد که بهترین ماهی قزل آلا را در سیستان تولید می‌کند.
